سرویس مد و لباس هنرآنلاین: کاوش‌ها و پژوهش‌های دانشمندان و پژوهشگران در صد سال اخیر نشان داده است که ایرانیان از پیشتازان بافندگی پارچه بودند.
حتی ساکنین ایران باستان در دوره دوم سنگ با فن پارچه‌بافی آشنا بوده‌اند. برای اثبات این واقعیت، بهترین گواه، سفال‌ها، نگین‌ها و مهره‌هایی‌اند که بیش از هشت هزار سال قبل از میلاد در ژرفای خاک‌های این مرز و بوم جا گرفته‌اند.
به نظر می‌رسد بافتنی به شکل مرسوم و امروزی آن، از قلاب‌بافی قدیمی‌تر و از بافت تار و پود پارچه‌ای جدیدتر باشد. متأسفانه به این دلیل که بافته‌ها در گذر زمان به راحتی از بین می‌روند، تعیین قدمت این هنر برای باستان شناسان امری دشوار است.
چوب‌ها یا میله‌های نوک تیزی که طی حفاری‌های مختلف به دست آمده‌اند، ممکن است میل بافتنی باشند، اما این احتمال نیز وجود دارد که برای منظوری کاملاً متفاوت نیز به کار گرفته شده باشند.
اما هنری کاملاً زنانه، روزی حرفه‌ای مختص به مردان بوده بسیار جالب توجه است. نخستین انجمن بافندگان در سال ۱۵۲۷ تأسیس شد و شاید نتوانید حدس بزنید که ورود بانوان به آن ممنوع بود.
نخستین کتاب راهنمای بافتن و بافتنی در قرن هفدهم نوشته شد. این کتاب راهنما که در سال ۱۶۱۱ منتشر شد، شامل ۱۲۶ صفحه طرح و الگو برای بافتنی بود که از طرح‌های ساده تکراری تا صحنه‌های زیبا و پیچیده شبیه نقاشی در آن دیده می‌شد.
جالب است بدانید که بسیاری از طرح‌های پیچیده و دشوار این کتاب، به‌صورت دستی کشیده و رنگ‌آمیزی شده بود.