سرویس مد و لباس هنرآنلاین: بهار سال جاری بود که خبری مبنی بر اینکه مرکز سرگرمی‌های سازنده کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان به تازگی لباس‌های محلی چند استان را برای عروسک‌های دارا و سارا تولید و عرضه کرده است، منتشر شد.
بر طبق این گزارش، لباس‌های محلی گیلان، مازندران، چهارمحال و بختیاری، خوزستان و گلستان در قالب تولیدات جانبی برای عروسک‌های دارا و سارا به مراکز فروش کانون ارسال شدند.
مراد از طرح این مطلب در این مجال طرح چند چرایی دیگر در عرصه مد و لباس است و آن اینکه چرا لباس اقوام ما به ویژه در میان کودکان و نوجوانان همان مناطق به دست فراموشی سپرده شده است و پرداختن به این موضوع مهم تنها در حد و اندازه انتشار یک خبر آن هم در ابعاد عروسک‌های سارا و دارا باقی می ماند؟
چرا پیشرفت جوامع و تمدن‌ها، در ابتدایی ترین نقطه ممکن دامن پوشش آنها را می گیرد و بسیاری به لباس به‌عنوان وسیله‌ای جهت رفع نیازهای و متناسب با سرعت علم و تکنولوژی نگاه می‌کنند؟
چرا امروزه شاهد آنیم که در جمع سایر اقوام، مراحل رشدی کودکان با مجموعه ای از لباس های وارداتی و بدون پشتوانه فرهنگی طی می‌شود و فرزندان ما فرصتی برای کسب مهارت‌های حفظ میراث فرهنگی خود پیدا نمی کنند؟
همواره شنیده‌ایم که تربیت کودکان خلاق باعث رشد و شکوفایی کشور در آینده خواهد بود و انسان‌های خلاق و مبتکر نیازهای اساسی یک جامعه برای رشد و پیشرفت در جنبه‌های مختلف است پس چرا موضوع لباس اقوام در این مسیر مطرح نیست و کمتر افراد و نهادهایی مشابه کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان ایده ای برای پرداختن به این جریان مهم دارند؟
شاید پاسخی که در وهله نخست به ذهن مبادرت می کند این باشد که این امر موجب تولید لباس‌هایی می‌شود که برای کودکان و والدین کارایی لازم را ندارد و راحتی و استقبال ایشان را نیز تأمین نمی‌کند پس در این میان آنچه اهمیت ویژه‌ای در تولید کالاها و خدمات برای کودکان دارد، متناسب بودن آنها با سن و خصوصیات رشدی و سلیقه‌ای ایشان است.
به هر روی انتظار آن می‌رود که در آستانه برگزاری نخستین جشنواره مد و لباس کودک و نوجوان که قرار است به همت کارگروه ساماندهی مد و لباس کشور برگزار شود پاسخ به این چرایی ها لحاظ شده و خروجی جشنواره در حد و اندازه های خود به اثبات این مسئله بپردازد که کودکان ایرانی تنها گروه بی تقصیر در سپردن لباس اقوام به ورطه فراموشی هستند.