سرویس سینمایی هنرآنلاین: میشل پیکولی بازیگر پرکار فرانسوی که برای بازی در نقش اصلی فیلم‌هایی چون "تحقیر" ژان-لوک گدار و "بل دوژور" لوییس بونوئل شهرت داشت، از دنیا رفت. او 94 ساله بود.
خانواده پیکولی روز دوشنبه خبر درگذشت او را با خبرگزاری فرانسه و روزنامه فرانسوی فیگارو در میان گذاشتند.
پیکولی در دوران کاری خود که حدود هشت دهه ادامه داشت در بیش از دویست و سی فیلم سینمایی، تلویزیونی و سریال بازی کرد، که شروع آن از اواخر دهه 1940 بود و تا سال 2015 ادامه داشت. او در عرصه نمایش نیز فعال بود.
به گزارش هالیوود ریپورتر، پیکولی متولد 27 دسامبر 1925 در پاریس از پدری نوازنده ویولن و سوئیسی‌تبار و مادری فرانسوی بود. او درس بازیگری خواند و اولین حضور مهمش با بازی در نقش یک کارگر معدن در درام اجتماعی "سپیده‌دم" (لویی داکن 1949) رقم خورد.
پیکولی طی سال‌های بعد با تعداد زیادی از فیلمسازان مطرح کار کرد که ازجمله آن‌ها می‌توان اشاره کرد به ژان-لوک گدار ("تحقیر" 1963، "هیجان" 1982)، لوییس بونوئل ("مرگ در این باغ" 1956، "خاطرات یک مستخدمه" 1963، "بل دوژور" 1967، "راه شیری" 1969، "جذابیت پنهان بورژوازی" 1972، "شبح آزادی" 1974)، کلود سوته ("چیزهای زندگی" 1970، "ماکس و آدم‌های جدلی" 1971، "ونسان، فرانسوا، پل... و دیگران" 1974)، مارکو فرری ("دیلینجر مرده است" 1969، "ماده سگ" 1972، "پرخوری بزرگ"، 1973، "آخرین زن" 1976)، ژان رنوار ("کان‌کان فرانسوی" 1955)، ژاک ریوت ("مزاحم زیبا" 1991)، ژان-پی‌یر ملویل ("کلاه" 1962)، آلفرد هیچکاک ("توپاز" 1969)، ژان دلانوا ("ماری آنتوانت" 1955)، رنه کلمان ("رقص جاسوسان" 1960، "روز و ساعت" 1963)، آنیس واردا ("مخلوقات" 1966، "صد و یک شب" 1995)، آلن رنه ("جنگ تمام شده است" 1966)، ژاک دمی ("دخترخانم‌های روشفور" 1967)، آلن کاوالیه ("تپش قلب" 1968)، کلود شابرول ("ده روز شگفت‌انگیز" 1972، "عروسی خون" 1973)، برتران تاورنیه ("بچه‌های نازپرورده" 1977)، مارکو بلوکیو ("پرش به خلاء" 1979)، لویی مال ("آتلانتیک سیتی" 1980، "احمق‌های ماه مه" 1990)، اتوره اسکولا ("شب وارن" 1982)، لیلیانا کاوانی ("آن سوی در" 1982)، کلود للوش ("زنده‌باد زندگی" 1982، "رفتن، باز آمدن" 1985)، یوسف شاهین ("الوداع بناپارت" 1984، مهاجر 1994) و مانوئل دی الیویرا ("مهمانی" 1996)
میشل پیکولی و کاترین دونوو در "بل دوژور"
پیکولی در 1980 برای بازی در "پرش به خلاء" بلوکیو در جشنواره فیلم کن جایزه بهترین بازیگر مرد را برد و دو سال بعد برای "یک ماجرای عجیب" پی‌یر گرانیه-دوفر جایزه خرس نقره‌ای بهترین بازیگر مرد جشنواره برلین را دریافت کرد. هرچند پیکولی چهار بار نامزد جایزه سزار و دو بار نامزد جایزه لومیر (معادل فرانسوی جایزه تونی) شد، اما در دوران بازیگری خود هیچ‌کدام از این جوایز را نگرفت.
آخرین حضور مهم پیکولی بازی در نقش یک پاپ تازه انتخاب‌شده در "Habemus Papam" به کارگردانی نانی مورتی بود. این فیلم اولین بار در دنیا در بخش مسابقه جشنواره کن 2011 روی پرده رفت و بعدها جایزه دیوید دی دوناتلو بهترین بازیگر مرد در ایتالیا را برای پیکولی به همراه داشت.
او بازیگری محتاط و حرفه‌ای بود و اغلب نقش شخصیت‌های آرام با گرایش‌های سیاه یا اغواگر را بازی می‌کرد که قابل اعتماد نیستند. او در 2011 در یکی از آخرین مصاحبه‌های خود گفت: وقتی نقش‌آفرینی می‌کنید باید یک قدم از خودتان فاصله بگیرید و کاملاً محرم شخصیتی باشید که نقش او را بازی می‌کنید.
پیکولی در 1954 با الونوره هرت بازیگر سوئیسی ازدواج کرد و از او صاحب یک فرزند شد. او از 1966 تا 1977 با ژولیت گرکو خواننده فرانسوی ازدواج کرده بود و از 1978 تا هنگام مرگ همسر لودیوین کلر فیلمنامه‌نویس بود.