هنرآنلاین:

عصرگاه یکشنبه، دولت در واکنش به لغو کنسرت ها به اصطلاح "دبل" کرد؛ ورود دو وزیر، وزیر ارشاد با گلایه تند و درخواست برای رسیدگی و وزیر کشور با نامه نگاری به رییس قوه قضاییه به گمانم هر چند دیر اما کمی تا قسمتی خودی نشان داد؛ و این امیدواری را به وجود آورد که دولت فراتر از وزارت فرهنگ برای گشایش فضای هنری کشور قرار است تکان هایی به خود بدهد .

یک- نمره ای که اهالی فرهنگ و هنر به عملکرد دولت می دهند بسیار مهم است؛ راستش حدود 10 ماه مانده به انتخابات، نمره مزبور چه بسا تعیین کننده تر هم قلمداد می شود؛ گذشته از مرجع بودن جامعه فرهنگ و هنر در هدایت افکار عمومی، مردم یادشان هست جامعه هنری چه بال بالی زدند "تدبیر و امید" از صندوق های رای بیرون بیاید، لابد در انتخابات پیش رو یکی از چشم های مردم به زاویه نگاه هنرمندان است، رصد می کنند حامیان دیروز از حاصل تلاش دولت راضی اند؟

دو - لغو کنسرت ها دهها آسیب فرهنگی دارد که بازتاب های آن به حتم برای وجهه بین المللی کشورمان هم شایسته نیست؛ همه این مخاطرات به کنار، دولت باید اولین شاکی نادیده گرفتن مجوزهایش باشد، استمرار چنین رویه ای در سه سال گذشته سبب شده در جامعه این پرسش فراگیر شود " اعتدال یعنی چاقویی که نمی برد"؛ لذا ورود پرقدرت دولت و پیگیری مجدانه این امر بیش از آنکه لطف به اهالی هنر و احیای فضای نشاط عمومی جامعه باشد، ضرورتی حیاتی برای دولت است.

سه - دور از انصاف است یادآوری نکنم این البته دومین ورود دولت به مسئله موسیقی ست، تصحیح قانون رابطه نیروی انتظامی و کنسرت های موسیقی و دیگر اجتماعات هنری نخستین گام در این باره بود که اهل هنر را بر سر ذوق آورد اما به گمانم دولت در اطلاع رسانی رسانه ای آن عجله کرد، و پیش از آنکه رایزنی های داخلی به سامان برسد، تیتر رسانه ها شد و کار را با چالش روبرو کرد؛ اکنون همچنان این امید وجود دارد که این اتفاق آرامش بخش به سرمنزل مقصود برسد. چهار- هنرمندان دستکم از یک منظر مانند خبرنگاران هستند، و آن روح معترض، منتقد و کمال خواه است که اگر نباشد آفرینش هنری شکل نمی گیرد، لذا نگاه انتقادی آنها به هر پدیده ای از جمله عملکرد دولت یازدهم طبیعی ست؛ اما به وقت نمره دادن به یقین به بیلان چهار ساله می نگرند و ممکن است این چهار گزینه کنکوری را پیش روی خود ببینند: برای توسعه و تعمیق فرهنگ و هنر کشور آیا "الف : دولت خواست و نتوانست ب: دولت خواست و نگذاشتند ج: دولت خواست اما خیلی هم نخواست! د: دولت کلا نخواست و دغدغه های دیگری داشت." شاید به سرانجام رساندن دو مبحث اشاره شده در این یادداشت، تیک جلوی گزینه ها را جا به جا کند.

-این یادداشت امروز 19 مرداد در روزنامه شرق ص 14 به چاپ رسیده است.