سرویس مد و لباس هنرآنلاین: مهمان این هفته هنرآنلاین در بخش مد و لباس، مدیر جوانی است که در سال‌های اخیر در مسند مدیریت یکی از انگشت‌شمار برندهای ورزشی ایرانی فعالیت دارد.
به زعم او، مهم‌ترین اتفاقی که برایش طی این سال‌ها رخ داده آن بوده است که علی‌رغم تمام مشکلات از هدف خود کوتاه نیامده، خسته و ناامید نشده و امروز به واسطه جایگاهی که دارد، مشکلاتش به عنوان یک مدیر خانم در کشور در قیاس با گذشته کمرنگ و کمرنگ‌تر شده است.
مشروح گفت‌وگوی هنرآنلاین با موژان حجارزاده مدیرعامل برند پوشاک ورزشی و اسپورت "مل اند موژ" را در ادامه بخوانید:
خانم حجارزاده، لطفاً ابتدا از پیشینه فعالیت‌تان در حوزه مد و لباس بگویید.
من لیسانس طراحی لباس دارم و در کنار آنMBA خوانده‌ام. پدر من واردکننده پوشاک ورزشی و سالیان سال نماینده رسمی برندهای خارجی در ایران بودند. من نیز برند "مل اند موژ" را در سال 1386 ثبت کردم. ما از سال 1398 نسل دوم "مل اند موژ" را روی کار آوردیم و تا به امروز هم 14 شعبه در سراسر کشور داریم.
"مل اند موژ" چه معنایی دارد؟
ابتدای اسامی موژان و خواهرم ملیکا است.
کمی درباره برند "مل اند موژ" بگویید؛ این که مجموعه شما چه روندی را از ابتدای شکل‌گیری تاکنون طی کرده و چه اهدافی را دنبال می‌کند؟
ما ابتدا در حوزه لباس‌های کژوال فعالیت می‌کردیم اما از سال 1397 تصمیم گرفتیم کانسپت برند "مل اند موژ" را تغییر و به همین دلیل به حوزه پوشاک ورزشی ورود کردیم. "مل اند موژ" دو لاین اصلی اسپورت و فشن اسپورت دارد. کاربرد لاین اسپورت برای لباس‌های ورزشی است که ورزشکاران استفاده می‌کنند. لاین فشن اسپورت هم کاربرد دو ماهیتی دارد؛ هم به صورت روزمره از آن استفاده می‌کنند و هم در باشگاه‌ها. لاین فشن اسپورت ما به شدت ترند و مد روز است. یکی از چیزهایی که در "مل اند موژ" اهمیت دارد، بحث دیزاین محور بودن این برند است. ما برای واحد دیزاین خودمان ارزش قائل هستیم. من غیر ازمدیرعاملی، Private Director این مجموعه نیز هستم. ما پوزیشن‌هایی که در رابطه با فشن دیزاینرها هست را کامل رعایت می‌کنیم. یعنی ما ازJunior Fashion Designer تا Creative Director پوزیشن‌های متعددی داریم که براساس نیازهایی که داریم، هر کدام از آن‌ها دیزاینر خودشان را دارند. در هر قسمت از طراحی شروع به داستان‌سرایی و دیزاین کردن می‌کنیم و برای هر کالکشنی که بیرون می‌دهیم یک استوری و داستان داریم.
درباره منابع انسانی و پرسنل برندتان هم توضیح دهید. با توجه به شرایط موجود که بحث کرونا به شدت صنعت فشن را درگیر کرده است، می‌خواهیم به اینجا برسیم که این جریان تا چه اندازه بر روند فعالیت شما تأثیر داشته و آیا به این بهانه شما ملزم به ایجاد تحولاتی شده‌اید؟
خوشبختانه یک اتفاق خوبی که افتاد این بود که ما هیچ نیرویی را تعدیل نکردیم. ما قبل از کرونا هم بحران‌های دیگری داشتیم ولی تفاوت کرونا با بحران‌های دیگر این بود که در ماجرای کرونا کل دنیا با آن درگیر بودند. یعنی شرایط فقط برای "مل اند موژ" صدق نمی‌کند و تمام بیزینس‌ها را درگیر کرده است. فروشگاه‌های ما از اسفندماه سال گذشته به مدت یک ماه و نیم بسته شدند و ما فروش آنلاین را شروع کردیم. زیرساخت‌های این کار را داشتیم ولی این شرایط باعث شد که بیشتر به سایت‌مان اهمیت بدهیم. در حال حاضر هم دوباره خبر از بسته شدن و تعطیلی شهرهای پر خطر است و ما داریم برنامه‌ریزی می‌کنیم که چه راه‌کارهایی برای این موضوع ایجاد کنیم. ما 170 پرسنل به صورت مستقیم داریم و خدا را شکر حتی یک نفر را هم تعدیل نکردیم. در این شرایط با درک متقابل توانسته‌ایم تا به امروز دوام بیاوریم.
شرایط حاکم بر طراحی و تولید پوشاک ورزشی در ایران چطور است؟ تیم‌های ورزشی معمولاً به خاطر نبود پوشاک مناسب در این بخش مجبور هستند از برندهای خارجی خرید کنند. شما جزو معدود برندهای ایرانی هستید که تمرکزتان روی این حوزه است. می‌خواهیم بدانیم فعالیت در این بخش چه چالش‌هایی دارد؟ آیا امکانات و مواد اولیه‌ای که برای طراحی و تولید یک لباس ورزشی استاندارد نیاز است در ایران وجود دارد؟
درمجموع، عرصه مد و لباس کشور توان لازم برای ارائه خدمات به تیم‌های ورزشی را ندارد. یکی از اصلی‌ترین چالش‌های ما مواد اولیه است. موادی که ما استفاده می‌کنیم متفاوت با پوشاک کژوال است. تا به امروز سعی کردیم آن بخشی که در توان‌مان هست را از داخل تأمین کنیم و بخش دیگر را از خارج از کشور تأمین می‌کنیم. پارچه‌هایی که استفاده می‌کنیم با یک متد خاصی بافته می‌شوند. ما در صنعت بافندگی ضعیف نیستیم ولی در بافندگی پارچه‌های ورزشی به‌شدت ضعف داریم. یکی از دلایل آن نبود نیروی متخصص است. ما در حوزه کارگاهی خودمان هم با نداشتن نیروی متخصص درگیر هستیم. بنابراین نیروی متخصص و مواد اولیه کم است ولی با این حال تا امروز توانسته‌ایم متریالی که می‌خواهیم را تأمین کنیم. گاهی بسیاری از کارهای ما به واسطه این که متریال نداریم عقب می‌افتد ولی این دغدغه‌ای است که تمامی برندهایی که در حوزه پوشاک فعالیت می‌کنند با آن درگیر هستند. ما نمی‌توانیم تخصصی عمل کنیم و مثلاً کفش مخصوص بسکتبال یا لباس مخصوص یکی از ورزش‌های باشگاهی را تولید کنیم چون مواد اولیه، تکنولوژی و ابزار آن وجود ندارد. در بحث اسپورت دیگر ترند را بررسی نمی‌کنیم، بلکه تکنولوژی را بررسی می‌کنیم. برندهای دیگر ورزشی عموماً یک تکنولوژی را به مجموعه خودشان اضافه کرده‌اند که ما در این حوزه به شدت ضعف داریم و به همین خاطر وارد این حوزه تخصصی نشده‌ایم. ما نمی‌توانیم تأمین لباس‌های تخصصی آن‌ها را انجام بدهیم ولی می‌توانیم لباس، سویشرت، ساک ورزشی و اکسسوری‌ها را طراحی کنیم. یک سری پارچه‌ها را داریم که تخصصاً برای لباس‌های ورزشی است که پارچه تنفس می‌کند ولی روی آن مانور نمی‌دهیم چون ممکن است از یک جایی به بعد دیگر نتوانیم آن پارچه‌ها را تأمین کنیم. سعی می‌کنیم به اقلام ورزشی مورد نیازی بپردازیم که به صورت تخصصی از آن استفاده نمی‌کنند.
با توجه به ضعف و خلأ موجود، تا چه اندازه در این سال‌ها به این موضوع فکر کردید که باید به موضوع دانش‌افزایی بپردازید و دانش خودتان را افزایش بدهید؟
تقریباً از یک سال پیش استارت وارد کردن تکنولوژی به محصولات‌مان را شروع کردیم اما هنوز در حال سرچ کردن هستیم. واقعیت این است که با توجه به محدودیت‌هایی که داریم نمی‌توانیم تصمیم سریعی برای آن بگیریم. یعنی اول باید دانش خودمان را کامل کنیم و بعد استارت آن را بزنیم.
تصور می‌کنم این مسئله چه در بحث آموزش و چه در بحث سخت‌افزار نیازمند سرمایه‌گذاری کلان است.
بله، هم نیاز به سرمایه‌گذاری دارد و هم آموزش. متأسفانه در این بخش همان خلأ نیروی متخصص که گفتم وجود دارد. شما اگر بخواهید یک تکنولوژی هم وارد کنید باید پرنسل را بفرستید کورس آن را بگذرانند.
شما قبلاً هم در نمایشگاه پوشاک ورزشی و چرم شرکت کردید. آیا در بخش بین‌المللی هم تجربه شرکت در نمایشگاه‌ها را دارید؟ برگزاری نمایشگاه در این بخش را چطور ارزیابی می‌کنید؟
ما به‌شدت در محصولات ورزشی خلأ داریم. متأسفانه ما هیچ نمایشگاهی مختص محصولات ورزشی نداریم. در آن نمایشگاهی که شما می‌گویید هم محصولات ورزشی را در کنار محصولات چرمی آورده بودند. تولیدات ورزشی در ایران آنچنان گسترده نیست که تمامی تولیدکنندگان محصولات ورزشی بتوانند یک نمایشگاه تشکیل بدهند.
چند برند تخصصی پوشاک ورزشی در ایران فعالیت می‌کنند؟
اگر بخواهیم فقط برند بگوییم انگشت‌شمار هستند اما تولیدکننده‌هایی داریم که در این زمینه فعالیت می‌کنند. ما در محصولات و پوشاک ورزشی در کشور به شدت خلأ داریم.
آیا پرداختن به موضوعاتی مانند نمایشگاه می‌تواند یک فرصتی را برای شما در مسیر پیشرفت ایجاد کند؟
نمایشگاه‌ها باعث ایجاد دورهمی و گردهمایی‌ها می‌شود و این مسئله حتی دانش‌افزایی می‌کند. نمایشگاه‌های ورزشی بیشتر به درد وارد شدن به بازار جهانی می‌خورد.
شما به فروش آنلاین و ایجاد بسترهای مجازی برای فروش محصولات پس از شیوع ویروس کرونا اشاره کردید. آیا واقعاً این روش توانسته جایگزین فروش حضوری شود؟
فروش آنلاین نمی‌تواند جایگزین فروش حضوری شود. این دو مکمل همدیگر هستند و به صورت تنها کاربرد ندارند. برای فروش آنلاین ما برخی زیرساخت‌ها وجود ندارد. یکی از مشکلات بزرگی که در این زمینه داریم مشکل حمل و نقل است. نداشتن فروش آنلاین باعث ضرر می‌شود ولی به تنهایی هم نمی‌تواند جوابگو باشد و فقط کامل کننده است.
از سویی دیگر، قدرت خرید مردم هم پایین آمده است.
رفتار مصرف‌کننده به شدت غیرقابل پیش‌بینی است. شما نمی‌توانید ترند مصرف‌کننده را حتی بررسی کنید که الآن می‌خواهند چه‌کار کنند چون با هر خبری یک واکنش نشان می‌دهند. ما پس از بازگشایی فروشگاه‌ها تقریباً با یک فروش هیجانی مواجه شدیم و بعد پایین آمدیم. رفتار مصرف‌کننده در این شرایط غیر قابل پیش‌بینی است.
موضوع مد و لباس آن‌قدر بینارشته‌ای است که تحت تأثیر مسائل سیاسی، اقتصادی و اجتماعی قرار می‌گیرد.
جزو نیازهای اساسی هم نیست. مردم در این شرایط ترجیح می‌دهند اول از همه نیازهای اساسی خود مانند خوراک و در حال حاضر اقلام بهداشتی را تأمین کنند. خرید پوشاک یک خرید حسی است. البته این را هم بگویم که فروش لوازم ورزشی مانند دمبل در ایام کرونا افزایش داشته است. لباس ورزشی هم افزایش داشته ولی فروش لوازم ورزشی بیشتر بوده است.
در رابطه با کالکشن‌های برند خودتان بگویید که مجموعه شما بر چه اساسی موضوعات کالکشن را تعیین می‌کند و به سمت جلو پیش می‌برد؟
ما در طول سال دو بار کالکشن می‌دهیم. یک کالکشن Spring-Summer است که اواخر بهمن ماه یا اوایل اسفندماه آن را لانچ می‌کنیم و یک کالکشن Fall-Winter است که آن را اواخر شهریورماه و اوایل مهرماه لانچ می‌کنیم. ما براساس هویت برندمان دیزاین می‌کنیم. اول از همه شروع به بررسی ترندهای روز دنیا می‌کنیم و پس از آن از بخشی ترندها الهام می‌گیریم و بعد داستان‌سرایی می‌کنیم. نام کالکشن قبلی ما "رنگ‌های جادویی" بود. برای اجرای کالکشن رنگ‌های جادویی دو روش را انتخاب کردیم. اول از همه رنگ‌ها را روی مقوا آوردیم و صدها طرح کشیدیم و بعد از آن چند تا از طرح‌ها را انتخاب کردیم و با چاپسابلیمیشنروی پروداکت‌های خودمان پیاده کردیم. غیر از آن هزار تی‌شرت را به صورت دستی رنگ کردیم. یعنی هر تی‌شرت با تی‌شرت دیگر متفاوت است. نام کالکشنی که به تازگی آن را لانچ کرده‌ایم "LINE IT UP,SHAPE IT UP" است. در این کالکشن از بحث تغییر الهام گرفته‌ایم و آن را با خط و اشکال پیاده کرده‌ایم. این خطوط در محصولات باعث خطای دید می‌شود. شما اگر یک ورزشکار حرفه‌ای باشید و این لباس را بپوشید، این خطوط باعث می‌شود که عضلات شما قشنگ‌تر نمایان شود و اگر هم ورزشکار حرفه‌ای نباشید، این خطوط فرم بدن شما را زیباتر نشان می‌دهد. استانداردش این است که ما کالکشن‌های یک سال بعد را از هم‌اکنون دیزاین کنیم اما به واسطه خلأهایی که وجود دارد هیچ‌وقت به این زمان نرسیده‌ایم. الآن فقط شش ماه زودتر شروع به دیزاین می‌کنیم. ما در کالکشن بعدی یک تغییر و تحول خاص داریم.
شما از بانوان جوان کشور در مسند مدیریت یک برند ایرانی در حوزه مد و لباس هستید. بدون شک طی سال‌های فعالیت خود به واسطه خانم بودن‌تان با چالش‌های بسیاری مواجه بوده‌اید. برای دفع بسیاری از مشکلات در این زمینه، چه راه‌کارهایی را اتخاذ کرده‌اید؟
سال‌های پیش این مشکلات بیشتر بود و به واسطه این که من خانم بودم و سن کمی داشتم، سخت به من اعتماد می‌کردند و کمتر حرف من را می‌خواندند اما خوشبختانه هر روز دارد تعداد خانم‌های مدیر و کارآفرین بیشتر می‌شود و همین مسئله کار را برای همه ما راحت‌تر می‌کند. مهم‌ترین اتفاقی که برای خود من افتاد این بود که تحت هیچ شرایطی از هدف خود کوتاه نیامدم و خسته و ناامید نشدم. خدا را شکر امروز به واسطه جایگاهی که دارم و خانم‌های بسیاری که در مجموعه من کار می‌کنند، مشکلات کمرنگ و کمرنگ‌تر شده است.