سرویس سینمایی هنرآنلاین: ژان مورو که شاید بیش از همه برای نقش خود در فیلم "ژول و ژیم" به کارگردانی فرانسوا تروفو شهرت داشت، نیمه‌شب یکشنبه در خانه خود در پاریس درگذشت. او 89 ساله بود.
مورو در دوران کاری خود که حدود 60 سال طول کشید در سینما و تلویزیون حضوری فعال داشت و با فیلمسازانی سرشناس از جمله لویی مال، اورسن ولز، جوزف لوزی، فرانسوا تروفو، ویم وندرس، میکل آنجلو آنتونیونی، تئو آنجلوپولوس، ژان لوک گدار، لوئیس بونوئل، ژاک دمی، الیا کازان و ژان رنوار همکاری کرد.
او در 1960 برای فیلم "مودراتو کانتابیله" برنده جایزه بهترین بازیگر زن جشنواره فیلم کن شد. برگزارکنندگان جشنواره کن همچنین در سال 2003 با اعطای جایزه نخل طلای افتخاری از مورو تقدیر کردند. او در سال 1992 جایزه شیر طلای یک عمر دستاورد جشنواره فیلم ونیز را گرفت و در 2000 جایزه خرس طلای افتخاری جشنواره فیلم برلین را دریافت کرد.
امانوئل ماکرون رئیس جمهور فرانسه به مورو ادای احترام کرد و گفت او "تجسم سینما" و فردی خاص بود که همیشه در برابر امور تثبیت‌شده طغیان می‌کرد.
مورو متولد 23 ژانویه 1926 در پاریس بود. او فرزند یک دختر کر انگلیسی و یک بارمن فرانسوی بود. او در دانشکده ملی هنرهای دراماتیک درس خواند و از 1947 وارد دنیای تئاتر شد.
لویی مال در 1957 مورو را در نسخه فرانسوی نمایش "گربه روی شیروانی داغ" دید و برای بازی در اولین فیلمش "آسانسور به سوی قتلگاه" (1958) انتخاب کرد. مال همان سال فیلم "عشاق" را با بازی مورو ساخت و با این فیلم بازیگر جوان فرانسوی به شهرت رسید.
او در این فیلم نقش زن را بازی کرد که همسرش را به خاطر مردی جوان‌تر ترک می‌کند. این داستان در زمان خودش جنجالی بود و نمایش فیلم در تعدادی از شهرهای آمریکا ممنوع اعلام شد. مورو سپس در "روابط خطرناک" ساخته روژه وادیم بازی کرد که این فیلم هم سانسور شد، اما در فرانسه.
مورو بازیگری پرکار بود و تا هشتاد و چند سالگی به کار بازیگری ادامه داد. از دیگر فیلم‌های او می‌توان به "شب" (میکل آنجلو آنتونیونی، 1961)، "محاکمه" (اورسن ولز، 1962) "خاطرات یک مستخدم" (لوییس بونوئل، 1964) و "مادموازل" (تونی ریچاردسن، 1966) اشاره کرد.
او پیشنهاد مایک نیکولز برای بازی در نقش خانم رابینسن در فیلم "فارغ‌التحصیل" را رد کرد و در عوض در فیلم "عروس سیاه‌پوش" (1968) که ادای احترام به آلفرد هیچکاک بود، بار دیگر با تروفو همکاری کرد.
مورو در 1992 برای فیلم "بانوی پیر که در دریا قدم زد" برنده جایزه سزار بهترین بازیگر زن شد.
مورو دو بار ازدواج کرد، بار اول با ژان-لویی ریشار کارگردان و فیلمنامه‌نویس (51-1949) و بعد با ویلیام فریدکین کارگردان آمریکایی (79-1977). پسر او ژروم ریشار نیز بازیگر است.