سرویس تجسمی هنر آنلاین: نمایشگاه آثار ابوالفضل معصومی با عنوان "مِن" و طراحی‌ها و نقاشی‌های آتنا فریدونی با عنوان "بهشت" این روزها در گالری آ به تماشا در آمده است.
ابوالفضل معصومی درباره نمایشگاه "مِن" در گالری شماره یک گالری آ به هنرآنلاین گفت: زمانی که وارد رشته هنر شدم و نقاشی کردن را آغاز کردم، نکته‌ای برایم اهمیت داشت و از خود سوال پرسیدم که اگر به گذشته برمی‌گشتم و هنر را انتخاب نمی‌کردم چه می‌شد و البته مطمئن بودم که ورزش حتما انتخاب من بود.
او ادامه داد: راهی که رفتم به شدت برای من تبدیل به راه احساساتی شده است و این احساساتی بودن گاهی اوقات اذیتم می‌کند. پیش خود گفتم بیایم و آن احساساتی بودن خود را در ورزش به نمایش در بیاورم، ورزشی که من دوستش دارم. وقتی من در برابر ورزش کردن به معنای کلی آن می‌ایستم احساس می‌کنم که در برابر آن خیلی ضعیف هستم.
این هنرمند گفت: در برخی ورزش‌ها آدم‌هایی با یکدیگر درگیر می‌شوند. درگیری دو آدم در یک فضای خشن را به نظرم نمی‌توان شکست یا پیروزی قلمداد کرد. خود پروسه لذت خاصی دارد و حتی آن کسی هم که شکست می‌خورد به عقیده من عاطفی به نظر می‌آید و در مبارزه یک فضای عاطفی در جریان است و نشان از صلح و دوستی دارد.
معصومی گفت: سعی کردم که فضایی را به نمایش در بیاورم که برای هرکسی تداعی‌گر نوعی خشونت و شکست است اما برای خودم و از دید خودم آن احساساتی بودن را به تصویر کشیده‌ام.
او افزود: این گل‌ها و رنگ‌هایی که برای هر تابلو انتخاب کردم اندکی نرم و عاطفی به نظر می‌رسند و به نوعی با درونمایه اثر تضاد دارند و تضاد باعث شده که خشن بودن را به شکلی عاطفی نشان بدهم.
این هنرمند گفت: خلق این آثار برگرفته از دغدغه درونی‌ام است. من با موضوع موافق نیستم و نمی‌توانم درک کنم که یک موضوعی را به من بدهند یا انتخاب کنم و بخواهم به واسطه آن نقاشی کنم. من زمانی که در مقطع کارشناسی ارشد، انیمیشن‌سازی قبول و وارد دانشگاه شدم تازه متوجه شدم که نقاشی یعنی چه؟ آن چه در دانشگاه انجام می‌دادم همه نوعی مشق یا برچسب و عنوان بود که هیچ ربطی به من نداشت.یعنی چیزی نبود که من نسبت به آن دغدغه داشته باشم. زمانی که در دانشگاه آثار "فرانسیس بیکن" را می‌دیدم حالم بد می‌شد اما بعدتر که فیلم زندگی او را دیدم، متوجه شدم که این آدم خودش را بر روی بوم‌هایش خلق می‌کند و تازه متوجه شدم که نقاشی باید از درون هنرمند باشد و آدم با آن زندگی کرده باشد.
معصومی گفت: گذر زمان منجر به آن می‌شود که هنرمند بفهمد چه چیزی را و چگونه می‌خواهد بیان کند. من قبلا مدل بودم و جرئت این را نداشتم که با هر لباسی بیرون بیایم و آدم مثبتی بودم و سعی کردم که این مثبت بودن را در آن فضای منفی به تصویر بکشم.
او درباره شباهت کارهایش به آثار فریدون آو گفت: وقتی این آثار را کشیدم متوجه شدم که آثارم شبیه فریدون آو هستند. بعدتر با خود آقای آو هم صحبت کردم و او گفت دغدغه من یک چیز دیگری بود و دغدغه تو چیز دیگری است. معتقدم هیچ وقت یک هنرمند نمی‌تواند تحت تاثیر هنرمند دیگری نباشد اما ایده‌هایمان با یکدیگر فرق می‌کند. دغدغه من این بود که با ورزش که نشانه‌ای از خشونت است کاری کنم که به واسطه برخی المان‌ها لطیف به نظر بیاید.
چالش کشیدن توان هنری با زبان طراحی
آتنا فریدونی نیز درباره نمایشگاه "بهشت" در گالری شماره دو آ به هنرآنلاین گفت: معمولا وقتی یه مجموعه هنری می‌خواهد شکل بگیرد هنرمند مستلزم حرکت در یک مسیر است. هنرمند از یک نقطه‌ای آغاز می‌کند و در دل آن پروسه چیزی شروع به شکل گرفتن می‌کند. برای من این‌گونه است. تصویر اولیه ذهنم تصویر نیست یک کانسپت کلی است و بر اساس آن پیش می‌روم و برای من تصاویری به وجود می‌آید و بعد نگاه می‌کنم که آیا این مسیر به کانسپت من می‌خورد یا نه و بر اساس آن کارم را تغییر می‌دهم یا تصحیح می‌کنم.
او ادامه داد: پیش از این فضاهای تصویری من به شدت آبسترکت بود. آبسترکتی که فاقد فیگور است. از سویی علاقه من به طبیعت بسیار شدید است و چندین سال است که حتی فضاهای کاملا انتزاعی من وابسته به طبیعت بود.
این هنرمند گفت: قرار گرفتن فیگور در دل طبیعت برای من به یک امر چالش برانگیز بدل شد و تمام این تصاویر از آنجا به وجود آمد که باید یک فضای جدید در آثار آبستره من به وجود می‌آمد و من میل داشتم که این نقاشی‌ها را فیگوراتیو کنم. البته فیگوراتیو به معنای حضور صد در صدی انسان نه، بلکه به معنای این که موضوع و آبجکت در داخل هر تصویر قابل لمس باشد.
فریدونی گفت: بعد از این چالش که در ذهن من به وجود آمد به این سمت رفتم که طراحی کنم چرا که طراحی زبان من است و با طراحی خیلی اُنس دارم. بدون ترس و بی‌واسطه سراغ طراحی می‌روم. وقتی به سراغ رنگ می‌روم مسیر برایم کمی پیچیده‌تر می‌شود. هر چند در بسیاری از اوقات دارم با رنگ طراحی می‌کنم.
او ادامه داد: پس از این و با درک فضاهای جدید در کارم نکته دیگری که ذهنم را مشغول کرد جزئیات بود و من جزئی‌نگرتر برخورد کردم و دیدم از طراحی به عنوان یک زبان مستقل می‌توانم آثاری را بیرون بکشم و پروژه بعدی را با مدیاهای دیگر طراحی کار کنم. از طرفی ترجمان این فضاها به رنگ هم اهمیت داشت که تعدادی از آن‌ها را در این نمایشگاه می‌بینید.
این هنرمند گفت: من طراحی را به عنوان یک زبان مستقل شروع کردم و دیدم که این اشتیاق دارد ادامه پیدا می‌کند و شکل عوض کرد و برخی را فیگوراتیو کردم و برخی را آبستره کردم. به عقیده خودم آثار این نمایشگاه می‌تواند برای من دوران گذار باشد و از یک فضای آبستره محض به یک فضای آبستره ملموس‌تری برسم.
نمایشگاه ابوالفضل معصومی با عنوان "مِن" و نمایشگاه "بهشت" آتنا فریدونی تا 21 شهریور در گالری آ واقع در خیابان کریم‌خان زند، خیابان عضدی (آبان جنوبی)، کوچه اردشیر ارشد، شماره 7 میزبان علاقمندان به هنر است.